قرص های ایبوپروفن با طلم اضافه شده در فضا بهتر زنده می مانند.

قرص های ایبوپروفن با طعم اضافه شده در فضا بهتر زنده می مانند.

 

قرص های ایبوپروفن که برای زنده ماندن در فضا اصلاح شده بودند، به زمین بازگشتند و نشان دادند که آنهایی که طعم اضافه داشتند بهتر از آنهایی که طعم اضافه نداشتند، با تخریب کمتر زنده ماندند. محققان مرکز تحقیقات بین المللی طعم در دانشگاه ناتینگهام با دانشگاه آدلاید بر روی این تحقیق کار کردند که همچنین نشان داد که یک پوشش اکسید آهن که در طول تولید قرص ایجاد می شود می تواند از ایبوپروفن محافظت کند. 

پروفسور ولکر هسل، مدیر تحقیقات اندی، پروفسور دانشگاه آدلاید گفت: «داروهایی که در مأموریت‌های فضایی مصرف می‌شوند در معرض پرتوهای کیهانی قرار می‌گیرند که «عمر فضایی» آن‌ها را محدود می‌کند و حتی می‌تواند منجر به تشکیل مواد سمی با کاهش محتوای دارو شود. مرکز توماس برای منابع فضایی و استاد دانشکده مهندسی شیمی و مواد پیشرفته که پروژه ارسال تبلت ها به فضا را رهبری کرد.

 

 

ما با ارسال قرص‌های ایبوپروفن ساخته شده در آزمایشگاه خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) به مدت شش ماه و بررسی آنها در زمان بازگشت، اقدامات متقابلی را در برابر اثرات تخریب‌کننده پرتوهای کیهانی آزمایش و اثبات کرده‌ایم. 

چهار قرص از شش قرص ایبوپروفن خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی که هر کدام با فرمولاسیون و مفهوم حفاظتی مشخص ساخته شده‌اند، به طور قابل توجهی به تعداد زیادی از قطعات ایبوپروفن تجزیه می‌شوند. قرصی که بالاترین محتوای اکسید آهن را در پوشش داشت، فقط کاهش جزئی ایبوپروفن را نشان داد. پوششی از اکسید آهن تحت فشار فشرده سازی قرص ها در طول ساخت در آزمایشگاه تشکیل شد.

 

این تیم فرمول‌های قرص خاصی از داروی ضدالتهابی را توسعه دادند که شامل بسته‌بندی جامد و متراکم دارویی است که به تنهایی از دارو در برابر آسیب برخی از تشعشعات کیهانی محافظت می‌کند. آنها همچنین ماهیت شیمیایی ایبوپروفن را با تشکیل پیچیده دارو با مواد کمکی اصلاح کردند که در نتیجه ایبوپروفن "قوی تر" به وجود آمد. مواد کمکی موادی هستند که در یک قرص علاوه بر جزء دارویی موجود است که کاربردهای مختلفی مانند کمک به فرآیند تولید یا افزایش پایداری دارو دارد. 

پروفسور یان فیسک، رئیس بین‌المللی طعم، می‌گوید: «بسیاری از ترکیبات طعم‌دهنده خواص متعددی در مواد غذایی و دارویی دارند، فواید ساختاری و شیمیایی و همچنین ایجاد رایحه‌ها یا طعم‌های مطبوع دارند، این یافته‌ها می‌توانند در زمین و همچنین در فضا فوایدی داشته باشند.» مرکز تحقیقات دانشگاه ناتینگهام. 

یک دسته (60 قرص) در داخل ایستگاه فضایی و یک دسته در خارج از ایستگاه (6 قرص) در سکوی آزمایش ایستگاه فضایی بین‌المللی مواد (MISSE) حمل شد. آنها در معرض یکی از خشن ترین محیط های شناخته شده قرار گرفتند. 

هنگامی که آنها از سفر حماسی خود بازگشتند، قرص های فضایی با دسته کنترلی از قرص های باقی مانده در زمین مقایسه شدند.‌ اما در کمال تعجب، طعم‌های طبیعی که توسط شرکای تحقیقاتی ما به رهبری پروفسور یان فیسک (مرکز تحقیقات بین‌المللی طعم، دانشگاه ناتینگهام) به قرص‌ها اضافه شد، به نظر می‌رسد که به تثبیت ایبوپروفن کمک می‌کند، حتی زمانی که محتوای اکسید آهن زیادی وجود نداشته باشد. 

 

پروفسور هسل گفت: «نتایج ارسال قرص‌ها به ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که آزمایش‌های انجام‌شده در فضا می‌تواند بینشی برای بهبود تولید در زمین فراهم کند.» تابش فوتون پرانرژی - مترادف با تابش گامای کیهان - احتمالاً بزرگترین تهدید برای داروها در فضا است زیرا مشخص شده است که به قرص ها نفوذ می کند و ایبوپروفن را از بین می برد.

مترجم: نیلوفر ترکزاده(کارشناس ارشد بیوشیمی).

منبع

 

https://phys.org/news/2022-07-ibuprofen-tablets-flavor-added-survive.html